Wat een prestatie! Lucas Schuten en Ria Hemmen zijn al lid sinds de oprichting van de vereniging 40 jaar geleden. Al 40 jaar spelen zij amateurtoneel in het Gronings dialect en zijn niet weg te denken bij de vereniging. In deze blog hun verhaal en de leuke anekdotes van de leden van het eerste uur. Van de postcodeloterij tot varkens melken… je maakt wat mee.

Lucas Schuten

Lucas:  Het begon allemaal in de periode toen er ook een buurtvereniging ’t Centrum bestond. Hendrik Kanne kwam destijds met het voorstel om vanuit de buurtvereniging een toneelvereniging op te richten. Dit was hem dan gelukt en vervolgens werd er gevraagd wie er allemaal mee wilden spelen.

Zo is het allemaal begonnen. Eerst denk je voor één seizoen, maar het zijn er 40 geworden.

Ria Hemmen

Ria: Februari 1979, een telefoontje van dhr Kanne voorzitter van de buurtvereniging ’t Centrum, met de vraag of ik niet bij de nog op te richten toneelclub wou.  Jee, dat was een lastige vraag. Net getrouwd een baan, het leek me moeilijk te combineren. Toch na wat aandringen toegezegd. Ik wilde het wel een jaartje proberen. Het was de bedoeling om alleen op te treden tijdens de jaarlijkse feestavond van de buurtvereniging ’t Centrum. Toen na enkele jaren de buurtvereniging werd opgeheven zijn wij doorgegaan.. en met succes.

Van parochiehuis tot theater..

Ria: Het stuk wat we toen speelden heette Tinus de Tiran. Het viel zo in de smaak dat we het stuk meerdere malen hebben opgevoerd voor verschillende verenigingen. Toen na enkele jaren de buurtvereniging werd opgeheven zijn wij doorgegaan en met succes.

Lucas: De repetitieavonden zijn nog steeds bijna allemaal in het parochiehuis te Musselkanaal. Ook onze jaarlijkse uitvoeringen hebben jaren in het parochiehuis plaatsgevonden. Maar in het parochiehuis kunnen we ongeveer 150 bezoekers verwelkomen. En omdat het bezoekersaantal groeide zijn we uitgeweken naar Theater Geert Teis te Stadskanaal.

Ria Hemmen en Lucas Schuten heel wat jaren geleden

40 Jaar later is de agenda bijna vol

40 Jaar na Tinus de Tiran en nog zeer regelmatig mogen we optreden voor verenigingen, bedrijven. Zowel in kleine als in groter zalen. Met als hoogtepunt het jaarlijkse optreden voor het grote publiek in Geert Teis. Dat hebben we als amateurvereniging toch maar mooi geflikt.

Anekdotes: mooie herinneringen aan wat goed ging en mis ging.

Van versprekingen, lachbuien tot de postcodeloterij. Al die jaren hebben we leuke herinneringen opgedaan.

  • Lucas: Altijd veel gezelligheid met de vereniging beleefd. Soms iets te gezellig: Uitvoering Bellevu Stadskanaal.. Afspraak was na die tijd een drankje en dan naar huis (Kleine kinderen). Het was erg gezellig, zo gezellig dat we pas de volgende dag vroeg in de morgen thuis waren. Feestavond met overnachting in Oranje stad. Heel gezellig. Niet geslapen gespuis op de gangen en slaapzalen. Veel gelachen.
  • Ria: Ik ben door banken en stoelen gezakt, gestruikeld op het podium enz. Altijd met hilariteit tot gevolg. Dat is het mooie aan amateurtoneel. Als het publiek geniet, dan genieten wij ook!
  • Lucas: Uitvoering in een oud cafe in Nieuwe Pekela. Grote houtkachel in het midden van de zaal en spelen op een podium waar je bijna doorheen zakte. De sfeer was geweldig. Om nostalgische gevoelens van te krijgen.
  • Ria: Eén van de leukste versprekingen die ik heb gemaakt is “Ik moet de koeien nog voeren en de varkens nog melken” Maar dat was niet de enige verspreking hoor…
  • Lucas: Balen! We hadden goede kansen en veel werk gedaan op een eenakter wedstrijd in Winschoten. Het optreden ging super maar was ongeveer 3 minuten te lang. Gediskwalificeerd…
  • Ria: Harder! Voor een voorstelling met storm hadden we een windmachine gehuurd. Ja op de speciale effecten werd ook in de beginjaren niet bespaard. Toen het moment daar was begon Hendrik Kanne hard aan de machine te draaien. Harder! Riep men uit het publiek,  Hendrik begon nog sneller te draaien. Wat bleek.. de windmachine was zo luid dat het publiek de spelers niet kon verstaan. En Hendrik maar draaien.
  • Lucas: Ain lot uut de loterij, toevallig ons jubileumstuk, maar uit eigen ervaring weten wij dat ook in het echt een lot uit de loterij, roet in het eten kan gooien. Optreden in het woonwagenkamp van Emmen. De verwachting? 120 bezoekers. De organisatie had kannen vol met koffie gezet, cakes aangesneden en noem maar op. Opkomst? 2 enthousiaste bezoekers. De reden? De postcodeloterij is gevallen in deze wijk.
  • Ria: Waterboarding bij de vereniging? Ja de medeleden hebben het beste met je voor. Bedoeling was dat ik moest slapen op de bank en dat een doek over mijn hoofd gelegd werd. Het leek iemand grappig om het doek nat te maken, waardoor ik bijna geen lucht kreeg. Het waren een paar benauwde minuten.
  • Lucas: Hoge nood.. in Groningen voortijdig de gordijnen dicht. Eén van de speelsters kreeg een lachbui op het podium. Het gevolg? Een natte broek.
  • Ria: Timing kon ook weleens lastig zijn. Jannie Doddema moest naar zoveel seconden op en was serieus aan het tellen. Erik Schuten telt mee maar met opzet net verkeerd, waardoor Jannie in de war raakte. Ondertussen sta ik met een lampenkap op mijn hoofd (ja dat is toneelspelen) te wachten op de opkomst. En de regisseur maar roepen tot grote frustratie van Jannie.. Je bent weer te laat.

40 Jaar later is de agenda bijna vol

40 Jaar na Tinus de Tiran en nog zeer regelmatig mogen we optreden voor verenigingen, bedrijven. Zowel in kleine als in groter zalen. Met als hoogtepunt het jaarlijkse optreden voor het grote publiek in Geert Teis. Dat hebben we als amateurvereniging toch maar mooi geflikt.